เด็กออสซี่สร้างศาลาโรงอาหารให้น้องชาวเขา

กันยายน 15, 2010 by: กูรู สมเกียรติ เทียนทอง 0

Visit 1,987 views

เมื่อเร็วๆนี้ กลุ่มนักเรียนหญิงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 96 คน จากโรงเรียนเฟอร์แบงค์ แกรมมา เมืองเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลียได้เดินทางมาทัศนศึกษายังประเทศไทยระหว่างวันที่ 25 กรกฎาคม ถึง 13 สิงหาคม 2553 โดยการเดินทางเพื่อการเรียนรู้จากประสบการณ์จริงครั้งนี้เป็นส่วนสำคัญในหลักสูตรการศึกษาของโรงเรียน โดยได้รับความช่วยเหลือในการจัดกิจกรรมจากโรงเรียนนานาชาติเปรม ติณสูลานนท์ จังหวัดเชียงใหม่

นอกจากสร้างศาลาแล้ว นักเรียนชาวออสเตรเลียยังได้เล่นและร่วมเรียนรู้กับเด็กไทยชาวพื้นเมือง สานต่อมิตรภาพที่ดีระหว่างนักเรียนและโรงเรียนจากทั้งสองประเทศ

ในระยะเวลาสามอาทิตย์ของการเรียนรู้ นักเรียนชาวออสเตรเลียได้แบ่งกันออกเป็น 4 กลุ่มเพื่อสลับกันทำกิจกรรมการเรียนรู้ต่างๆ เช่น กิจกรรมทางวัฒนธรรมอย่างการทำอาหารตามแบบฉบับไทยโบราณจากวัตถุดิบท้องถิ่น หัตถกรรม และกิจกรรมด้านสิ่งแวดล้อม หนึ่งในกิจกรรมที่น่าสนใจคือการช่วยเหลือสังคม โดยพวกเขาได้ร่วมแรงสร้างศาลาโรงอาหารให้กับนักเรียนไทยชาวเขา โรงเรียนบ้านปางฮ่างสาขาบ้านผาแตก จังหวัดเชียงใหม่ เด็กๆได้เรียนรู้และเข้าใจวัฒนธรรมที่แตกต่าง คุณค่าของการรู้จักช่วยเหลือผู้อื่น และการรับผิดชอบตนเอง และด้วยความช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่ที่มีความชำนาญในการก่อสร้าง กำลังใจจากนักเรียนชาวเขา ความช่วยเหลือจากชุมชนท้องถิ่น ในที่สุดการก่อสร้างก็เสร็จสมบูรณ์ดังตั้งใจ

การเดินทางครั้งนี้นับเป็นครั้งที่สองหลังจากปีที่แล้วนักเรียนมัธยมชาวออสเตรเลียได้ช่วยกันสร้างเตียงนอนสองชั้นให้กับเด็กไทยชาวเขา ความประทับใจที่พวกเขาได้รับ ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้ถึงคุณค่าของการให้ มิตรภาพและความสุขจากสิ่งเล็กๆที่เรียบง่าย ทำให้มีการจัดกิจกรรมทัศนศึกษาเช่นนี้ขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง

นักเรียนออสเตรเลียทำงานร่วมกับผู้เชี่ยวชาญในการสร้างศาลา ท่ามกลางความตื่นเต้นของเด็กนักเรียนไทยชาวเขา

จากงานเลื่อยไม้สู่การประกอบศาลา นักเรียนชาวออสเตรเลียเรียนรู้จากการลงมือทำว่าการกระทำเล็กๆสามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ได้

การทำงานเป็นทีมทำให้สามารถสร้างศาลาได้เสร็จสมบูรณ์ นำมาซึ่งรอยยิ้มของทุกคน

นักเรียนชาวออสเตรเลียสี่คนได้เล่าว่าประสบการณ์การเรียนรู้ครั้งนี้ได้เปลี่ยนมุมมองและความคิดพวกเขาไปอย่างไร

“ตลอดระยะเวลาสี่วันที่เราสร้างศาลา ความผูกพันกับเด็กๆที่นั่นก็เพิ่มพูนขึ้น เหตุการณ์ที่ประทับใจมากที่สุดคือเมื่อเด็กๆเหล่านั้นอาสาที่จะช่วยพวกเราในช่วงที่พวกเขาพักกลางวัน มีอยู่วันหนึ่งพ่อแม่พวกเขาก็มาช่วยทำโครงสร้างด้วย ฉันรู้สึกทึ่งในความอดทนและความตั้งใจที่ผู้ใหญ่มีให้ขณะสอนเราว่าจะตอกตะปูให้ตรงได้อย่างไร ประเทศไทยเป็นประเทศที่น่าทึ่งมาก มีวัฒนธรรมและจิตวิญญาณที่งดงาม เป็นประเทศที่เป็นมิตรที่สุดเท่าที่ฉันเคยไปมา ฉันรู้สึกปลื้มใจที่มีโอกาสได้ให้ความช่วยเหลือ และถึงแม้ว่าเราจะมาที่นี่เพื่อช่วยคนที่ลำบาก มันน่าทึ่งที่พวกเขาเองก็ได้มอบหลายสิ่งให้ฉันในทางกลับกัน การบำเพ็ญประโยชน์เพื่อสังคมและการเดินทางมาประเทศไทยครั้งนี้ทำให้ฉันได้เข้าใจว่าสิ่งเล็กๆในชีวิตสามารถสร้างความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ได้ ประสบการณ์ที่ฉันชอบมากที่สุดในการทำกิจกรรมเพื่อสังคมครั้งนี้ คือการได้คุยได้เล่นกับเด็กๆและความซาบซึ้งที่พวกเขามีต่อของขวัญที่เรามอบให้ ฉันจะไม่ลืมรอยยิ้มของพวกเขาตอนที่พวกเรามอบสร้อยข้อมือและลูกบอลให้ พวกเขาเองก็ได้มอบความรักและความทรงจำที่ฉันจะไม่มีวันลืม” – แม็กซี่

“สำหรับฉันแล้ว ประเทศไทยเป็นประเทศที่เป็นมิตรที่สุดเท่าที่เคยไปมา ประสบการณ์ที่ฉันชอบที่สุดคือการได้คุยและเล่นกับเด็กๆ ฉันจะไม่ลืมรอยยิ้มของพวกเขาตอนที่เราให้สติ๊กเกอร์และลูกโป่ง ทั้งโรงเรียนนั้นมีคุณครูแค่สองท่าน พวกท่านดูมีความสุขที่เห็นพวกเราเล่นกับเด็กๆ การได้มาประเทศไทยทำให้ฉันอยากมอบความสุขให้กับคนที่ลำบากกว่า มันช่างเป็นประสบการณ์ที่มีค่ามากจริงๆ” – ซาร่า

“ฉันได้มีโอกาสสร้างศาลาโรงอาหารให้โรงเรียนประถมท้องถิ่น เราทุกคนช่วยกันสร้างม้านั่งและโต๊ะมากมายหลังจากที่กลุ่มก่อนหน้าได้ลงพื้นคอนกรีตไว้แล้ว งานที่เราทำนั้นหนักแต่การได้เห็นหน้าพวกเด็กๆตลอดทั้งวันนั้นเป็นเหมือนรางวัลแก่งานหนักนั้น และยังช่วยให้งานดูง่ายขึ้นด้วย มันไม่สำคัญว่าเราต้องตอกตะปูไปกี่ตัว สิ่งที่มีความหมายคือความจริงที่ว่าพวกเด็กๆมีที่สะอาดไว้รับประทานอาหาร พวกเขาสามารถแบ่งปันสิ่งที่พวกเราสร้างไว้ให้กับคุณครู ครอบครัว และเพื่อนๆต่อไปในอนาคต

กิจกรรมนี้ทำให้ฉันตระหนักว่า คนคนเดียวสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของบางคนไปตลอดชีวิต ฉันหวังว่าพวกเด็กๆที่โรงเรียนจะจดจำกลุ่มของพวกเราที่มาช่วยสร้างศาลาโรงอาหารให้กับพวกเขา ไม่แน่ว่าวันหนึ่งที่พวกเขาโตขึ้น พวกเขาก็อาจมีโอกาสช่วยคนอื่นๆเหมือนที่ฉันทำ ฉันได้ค้นพบว่าบางสิ่งที่ดูเล็กสำหรับพวกเราแต่อาจมีความหมายยิ่งใหญ่สำหรับพวกเขา รอยยิ้มของพวกเขาทำให้เราเห็นว่าสิ่งที่พวกเราทำมีค่าแค่ไหน” – แอนนาเบล

“ขณะที่เราขุดดิน พวกเราเห็นเด็กๆแนบหน้ากับกระจกเพื่อดูความคืบหน้าของการสร้างศาลา ในช่วงอาหารกลางวัน พวกเด็กๆก็จะออกมาข้างนอก ช่วยพวกเราขุดดิน หิ้วถังใส่ดิน หรือไม่ก็ช่วยงานใดๆก็ตามที่พวกเราทำอยู่ เป็นสิ่งที่น่าประทับใจมาก แม้ว่าการสร้างศาลาเป็นงานที่หนักและบางครั้งเราก็ท้อ แต่เราแค่มองไปรอบๆเห็นหน้าเด็กๆที่มองเราอยู่ หรือคิดถึงครอบครัวของเด็กๆที่สละเวลามาช่วยเราสร้างศาลา และตระหนักว่าเรากำลังสร้างความแตกต่าง” - แมดเดอลีน

การศึกษาในระดับโรงเรียนของประเทศออสเตรเลียคำนึงถึงประโยชน์ของการเรียนรู้จากประสบการณ์จริงที่ช่วยจูงใจให้นักเรียนทำการค้นพบด้วยตัวเองอันจะทำให้พวกเขาเข้าใจและจดจำสิ่งที่เรียนรู้ได้ง่ายขึ้น การทัศนศึกษาครั้งนี้นักเรียนออสเตรเลียได้เรียนรู้คุณค่าของการช่วยเหลือผู้อื่นและมิตรภาพ พัฒนาความสามารถในการอยู่ร่วมกันในชุมชน เข้าใจความแตกต่างทางวัฒนธรรมและเคารพในความต่างนั้น ตลอดการเดินทาง พวกเขาเรียนรู้การเป็นพลเมืองที่ดีของโลก มีจิตสำนึกในความรับผิดชอบที่ตนมีต่อชุมชนและสังคม