อังกฤษลดค่าเรียนส่งเสริมโกอินเตอร์
บางคนอาจคิดไม่ถึงว่า UK หรือสหราชอาณาจักรนั้น อยู่เพียงอันดับ 25 ของโลกเท่านั้น ในเรื่องการเป็นชาติที่มีจำนวนนักเรียนที่เดินทางไปเรียนต่างประเทศ สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่า“พวกเราหลงไหลกับความสะดวกสบายที่บ้านมากไปหรือเปล่า?”
David Willetts ซึ่งดำรงตำแหน่ง Minister of state(Universities and science) เป็นผู้รับผิดชอบต่อการขึ้นค่าเล่าเรียนในUK £ 9,000 ต่อปี จึงกลายเป็นผู้ร้ายในสายตาของนักเรียนอินเตอร์ที่มองหาที่เรียนในอังกฤษ อย่างไรก็ตาม Willetts สร้างเซอร์ไพรส์ด้วยการประกาศลดค่าเรียนครั้งใหญ่สำหรับนักเรียนชาวอังกฤษที่จะไปใช้เวลาศึกษายังต่างประเทศอันเป็นส่วนหนึ่งของการทำปริญญา โดยมีเงื่อนไขว่า ผู้ที่เดินทางไปศึกษาต่อในต่างประเทศ เป็นเวลา 2 เทอมหรือมากกว่า จะได้สิทธิจ่ายค่าธรรมเนียมการศึกษาในสถาบันที่UK ไม่เกิน 15%(£1,345)ซึ่งถือเป็นข่าวดีสำหรับนักเรียนที่ต้องการออกไปหารสชาติของชีวิตยังต่างประเทศในลักษณะที่ไม่ต้องเสียเวลาไปเรียนตลอดหลักสูตรของมหาวิทยาลัยในต่างประเทศ
จากสถิติ ในโครงการแลกเปลี่ยนทางการศึกษาของสหภาพยุโรป ที่ชื่อ Erasmus exchange, a mind-opening year of foreign study and fiestas ซึ่งมีวัตถุประสงค์ให้นักเรียนจากประเทศต่าง ๆ ได้มีโอกาสเรียนรู้วัฒนธรรม ความเป็นอยู่ของกันและกัน ปรากฎว่า โครงการนี้ดำเนินมาหลายปีแล้ว มีนักเรียนร่วมโครงการ 3.7 ล้านคน แต่ข้อสังเกตุก็คือ มีนักเรียนอังกฤษร่วมโครงการนี้ไม่ถึง 1% ดูเหมือนว่านักเรียนอังกฤษ ดูจะชื่นชอบที่จะอยู่บนเกาะเล็ก ๆ ที่แวดล้อมไปด้วยความสะดวกสบาย และสังคมที่พูดแต่ภาษาอังกฤษเท่านั้น
จริง ๆ แล้วโครงสร้างการศึกษาของ UK ส่วนใหญ่ดูเหมือนจะไม่สนับสนุนให้นักเรียนโกอินเตอร์ ยกเว้นพวกที่เรียนด้านภาษาศาสตร์เท่านั้น การกระทำเช่นนี้ดูจะใจจืดใจดำไปหน่อย เพราะนักเรียนจำนวนมากก็ปราถนาที่จะไปเรียนต่างประเทศ แต่ไม่ได้รับการสนับสนุนด้วยเหตุผลดังกล่าว
จากผลของ Education and Skills Survey ที่ทำขึ้นในปี 2011 แสดงให้เห็นว่า การที่นักเรียนได้ไปใช้ชีวิตต่างแดน 1 ปี จะทำให้เกิดความมั่นใจมากขึ้น นอกจากนั้นยังทำให้เป็นผู้สามารถพึ่งพาตนเองได้ รวมทั้งมีความสามารถในการทำงาน โดยนายจ้างมากกว่าครึ่งที่ตอบแบบสอบถาม ระบุว่า สิ่งที่คนหนุ่มสาวปัจจุบันของอังกฤษที่ยังขาดแคลนก็คือ ความเข้าใจและตระหนักในความสำคัญของวัฒนธรรมระหว่างประเทศ
1 ปีในต่างประเทศอาจจะช่วยให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการสร้างสำนึกเหล่านี้ได้ ตัวอย่างเช่น คนที่ได้อาศัยอยู่ในฝรั่งเศสจะรู้ว่า พวกเขาจะไม่โทรศัพท์เรื่องงานกันในระหว่างเวลาอาหารกลางวัน เป็นต้น…
แหล่งข่าว : By Katie Forster,15 June 2012 http://www.guardian.co.uk
